دلنوشته های من

در اینجا شایسته است  دستورى بسیار بسیار گرانقدر و ارزشمند به رسم بهترین تحفه و عطیه به حضور گوهر شناس قدردان تقدیم بدارم . و آن این که قاضى قضاعى در ( دستور معالم الحکم و مأثور مکارم الشیم من کلام امیرالمؤمنین على بن ابى طالب  علیه الصلوه و السلام) بدین صورت  نقل روایت  کرده است  که:

براء بن عازب  گوید : بر امیرالمؤمنین علیه السلام وارد شدم و آن جناب  را به خدا سوگند دادم که مرا به اعظم اسمایى که خداوند رحمن جبرئیل را به ارسال آن مخصوص داشت و وى رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم را و آن حضرت  شمارا, مخصوص گردان . فرمود : اگر سئوال تو نمى بود من اراده داشتم که آنرا تا در لحدم نهاده شوم پوشیده بدارم . هرگاه خواهى خدا را به اسم اعظم وى بخوانى , شش آیه اول حدید ( بعد از بسم الله الرحمن الرحیم  تا  و هو علیم بذات  الصدور  ) و آخر حشر از  هو الله الذى لا اله الا هو  تا آخر سوره را بخوان , و پس از آن بگو اى کسى که چنانى با من چنین کن ( یعنى حاجت  خود را بخواه ) که سوگند به خداوند اگر بر شقى بخوانى سعید مى گردد . براء گفت  : قسم به خدا من آنرا براى دنیا نمى خوانم . امام علیه السلام فرمود : همین صواب  است  , رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم مرا هم اینچنین وصیت  فرمود جز اینکه مرا امر کرد که خدا را بدان در کارهاى بزرگ  و دشوار روزگار بخوانم]( و بدانکه هیچ حاجتى براى انسان شریف تر و عزیزتر از قرب  الى الله نیست  که لقاء الله است  و ( رساله لقاء الله)  ما در وصول بدان زاد راه است  .

منبع: نور علی نور #علامه_حسنزاده #دستورالعمل

?سفره دار عالم هستی ?

چون امام حسین علیه السلام همه هستی خودش را در راه بندگی خدا در کربلا به عرصه آورد و همه دارو ندارش را ایثار دین الهی کرد ، خداوند متعال هم تمام هستی را سر سفر امام حسین علیه السلام نشاند همانطور که در زیارت عاشور که حدیث قدسی است آمده:

((یا ابا عبدالله انی اتقرب الی الله والی رسوله والی امیرالمومنین والی فاطمه والی الحسن والیک بموالاتک ))

این به این معنا است که همه راهها از مسیر سید الشهداء علیه السلام آغاز می شود وسفره دار عالم حضرت اباعبدالله علیه السلام است.

اهل معرفت فرموده اند :نشستن پای این سفره با اذن قمر بنی هاشم حضرت عباس علیه السلام است که سر سلسله اولیاء الله می باشد.

در عظمت حضرت ام البنین علیهاالسلام همین بس که مادر چنین پسری است.

 اولین روزی بود که ماشین نداشتم بعد از کلاس وبلاگ نویسی تصمیم گرفتم پیاده برگردم فاصله حوزه تا منزل اون هم پیاده نزدیک یک ساعت است. شاید لذت هوای آفتابی روزهای زمستان را شما هم تجربه کرده باشید زیرا نوید بهار به همراه دارد ،برای اولین بار بود که این مسیر رو پیاده می آمدم آن هم ساعت ۱۱صبح ،خیابان شلوغ بود از رفت وآمد مردمی که برای خرید عید آمده بودند و این برایم خیلی جالب وجذاب بود به میدان اصلی شهر رسیدم برای عبور از عرض خیابان که چراغ قرمز هم ندارد باید از خط کشی عابر پیاده عبور میکردم  ناگهان….ادامه دارد……

تالیفی به قلم خودم

یا صاحب الزمان  ……..

آتش و خانه ی مولا ؟آتش و ام ابیها ؟آتش و نور دل احمد مختار؟

آه…خدا صبر دهد